Strona:Klemens Junosza - Leśniczy.djvu/78

 Pan Hieronim wydał dyspozycye, żeby fornale raniuteczko wybrali się ze zbożem, oraz żeby sześć koni wyjazdowych wyprowadzono na jarmark.
 Około godziny 8-ej rano, sądząc że polecenie jego zostało spełnione, udał się na folwark. Spichlerz był zamknięty, a konie, na sprzedaż przeznaczone, chrupały spokojnie siano przy żłobach.
 — Co to jest! — krzyknął rozgniewany, — gdzie stangret? dlaczego konie jeszcze nie w drodze?
 Stangret, czapkę w ręku trzymając, wyszedł przed stajnię.
 — Nie słyszałeś to, bałwanie jeden, com ci wczoraj zapowiedział?
 — Słyszałem, wielmożny panie.
 — Dlaczegóż więc nie spełniłeś rozkazu? Bierz mi zaraz te konie i prowadź na jarmark.
 — Niech się wielmożny pan nie obraża i nie gniewa, ale ja tego nie zrobię.
 — Co?
 — Nie mogę; na mnie odpowiedzialność za konie, na karbowym za zboże; dopóki dziedzic nie powróci, jednego ziarnka ztąd nikt nie weźmie.
 — Proszę! któż to tak rozporządził?
 — Sam dziedzic, przez pana Kalińskiego.