Strona:Klemens Junosza - Lekki grunt.djvu/158

w piersi, życie jego wisi na włosku, a najbieglejsi lekarze słabą robią nadzieję utrzymania go przy życiu. Powodem krwawego starcia stała się baronowa R, wdowa, dobrze znana we wszystkich miejscowościach, gdzie zbierają się ludzie w celu trwonienia pieniędzy.“
 — To Staś! — zawołała Mania.
 — Głupiec! — rzekła pani Karwacka.
 — Nieszczęśliwy! — szepnęła Celinka.
 Mania po chwili milczenia odezwała się:
 — Ostatecznie, moja Celinko, ja tu jeszcze racji do obaw i przeczuć trwożliwych nie widzę.
 — Nie widzisz! — zawołała ciotka.
 — Nie, cioteczko, dowodu stanowczego nie mamy. Jedyne podobieństwo początkowej litery nazwiska nie dowodzi nic. Czyż jeden Polak ma nazwisko zaczynające się od litery Z? Niech ciocia sama powie?
 — No — rzekła pani Karwacka — zapewne, ale zawsze...
 — Ale zawsze — pochwyciła Mania — ja sądzę, że nie mamy powodu do trapienia się faktem, o którego autentyczności nie jesteśmy przekonane dokładnie.
 — Cóż więc robić? — zapytała Celinka — w jaki sposób przekonać się czy rzeczywiście brata naszego takie nieszczęście spotkało?
 — Ja wam dam taki sposób — rzekła pani Karwacka.
 — Ciocia?
 — Naturalnie że ja! Wyście potraciły już głowy zupełnie.
 — Cóż ciocia chce zrobić?
 — Poproszę pana Kajetana, żeby zaraz pojechał do miasteczka i zatelegrafował do pana Stefana.