Strona:Klemens Junosza - Lekki grunt.djvu/6

 — Ale szanowny kanoniku, odeszliśmy od przedmiotu; ja głównie dziwiłem się temu, że kanonik zasmucasz się losem pozostałej rodziny, a przecież, jak powiada pan regent, mająteczek czysty.
 — Jak szkło, panie konsyliarzu.
 — No i zapewne w gospodarstwie wszystko w porządku, inwentarze?
 — Jak w zegarku.
 — Nie bez tego, żeby i gotowizny nie było.
 — Kilkanaście tysięcy, nie licząc rewersów.
 — Aha, są i rewersiki — rzekł doktor.
 — Więc cóż ztąd?
 — Nic, a jednak... pożyczał ludziom nieboszczyk i zapewne nie darmo.
 — Szanowny konsyliarzu, kto w dzisiejszych czasach na 6 procent pożycza, ten dobrodziejstwo robi.
 Doktor zarumienił się; przypomniał sobie, że onegdaj jeszcze jako początkujący lekarz, potrzebując gotówki, pożyczył kilkaset rubli od żyda na 48 proc. i jeszcze oprócz tego obowiązał się przez pół roku leczyć darmo wszystkich