Strona:Klemens Junosza - Na chlebie u dzieci.djvu/11

pańszczyzny siedzieli; za serwituty dostaliście ojciec powiadają, morgów cztery, a kupiliście ojciec od Skowronka morgów dwa, co od Maćkowego pola, macie tedy morgów dwadzieścia jeden; podzielicie na troje, podług równości, na każde po siedem i będziecie se spali spokojnie.
 — Aha! — rzekł Kusztycki, uderzając młotem w rozpalone żelazo — ojciec dzieciom wszystko oddadzą, a sami co będą jedli?
 — Ja też mówiłem do nich to samo.
 — A to dobrze, żeście mówili.
 — Dobrze, albo i nie dobrze...
 — No?
 — Zara najstarszy Ignac z gębą na mnie — a to, powiada, ojciec co sobie myślą? Czy my psy?
 — Ciekawość, do czego on zaś miał tu psa przyczepić?
 — A no, niby podług tego, jako że dzieci są sprawiedliwe, dobre, kochające — i że niby, ani ojcu, ani matce żadnego od nich przeszkodzenia nie będzie.
 — Ignac tak gadał?
 — A Ignac... tak samo i Nastka, i Florek.
 — Co? ten smyk... a toć jemu jeszcze bydło paść.
 — Ale! już dwa razy do wojska stawał — teraz żenić się chce i też gospodarzem być.
 — Patrzajcież!
 — Już on najbardziej gardłuje, a za nim Ignac.
 — Nastka nie?