Strona:Klemens Junosza - Na chlebie u dzieci.djvu/24

 — Już się stało... markotno, to prawda, ale przynajmniej ta pociecha, że macie, na ten przykład, dzieci postanowione.
 — Dyć postanowione, jeno co Florek...
 — Nie frasujcie się, tatulu, ja też sobie postanowienie duchem zrobię.
 — Ożenisz się?
 — A juści, czego mam czekać? Albo to mi nie czas?
 — I pewnie, — wtrącił Grzędzikowski, — ożenisz się, to się i odmienisz, na ten przykład.
 — Albo ja wam zły, co mi odmiany życzycie?
 — Zły nie jesteś, mój Florciu, aleś zawdy szelma...
 — O, bywają gorsze, choć i starsze, choć niby to i przy kościele służą.
 — To ty, na ten przykład, do mnie z gębą wyjechałeś?
 — Tak sobie, ni do was, ni nie do was; jeno musi to prawda, co powiadają ludzie, że jak w stół uderzyć, to się nożyce odezwą.
 — A bardziej nogi stołowe.
 — Ej, panie Onufry, bo możemy się powadzić!
 — Wadzi się równy z równym, ale teraz taki czas, że jajko, na ten przykład, chce być mądrzejsze od kury.
 Florek, że w gruncie prędki był i zawzięty, podniósł się i prosto ku Grzędzikowskiemu szedł. Pewnie byłaby z tego jaka zła przygoda, bo