Strona:Klemens Junosza - Na chlebie u dzieci.djvu/67

zwyczaj na pogrzebach mówi, bo więcej tam było o czwartem przykazaniu, o poszanowaniu rodziców, aniżeli o śmierci.
 Ludzie wzdychali, spoglądali jedni na drugich, a kiedy Grzędzikowski grób zasypał, zaczęli się rozchodzić powarzeni i smutni...
 Napróżno Florek zapraszał: jedni wymawiali się brakiem czasu, drudzy wcale nie odpowiadali.
 Niezawodnie byłaby stypa do skutku nie przyszła, gdyby nie Grzędzikowski.
 On się wdał.
 — Słuchajcie-no, na ten przykład, ludzie, — rzekł do idących obok niego chłopów, tak nie można.
 — Niby jak?
 — A no, skoro na ten przykład syn prosi, żebyście wstąpili na poczęstunek, to trzeba iść...
 — Nie żądniśmy jego poczęstunku.
 — Wielka rzecz, — odezwał się Łomignat, — jak zechcemy, to i sami możemy sobie poczęstunek zrobić. Może nie prawda, Onufry?
 — Na jedno prawda — a na drugie nie.
 — Ale!
 — Czekajcie — zaraz wam to przetłómaczę, na ten przykład. Jeżeliby na ten przykład, Florek w innym czasie was prosił, wolno wam iść albo nie iść, według waszego pomiarkowania — ale skoro, oddawszy, na ten przykład, przysługę nieboszczce, prosi was, którzyście byli obecni chrześcijańskim obyczajem — to tak jest, jakby on nie prosił sam, ale właśnie ta dusza zmarła, za którą mówiliście, na