Strona:Klemens Junosza - Obrazki szare.djvu/250

— 242 —

 Pokrzepiłem siły i spojrzałem w około.
 Byłem w dużéj izbie dość nizkiéj, ale szerokiéj i długiéj; w rogu stał piec ogromny, staroświecki, z kafli zielonych, po ścianach wisiały obrazy religijne, starodawne, w ramach poczerniałych zupełnie, z za belek pułapu wychylały się pęki ziół poświęcanych. Umeblowanie téj izby pochodziło zapewne nie z czasów dziadka, ale chyba pradziadów dziadkowych; ławy pod ścianami, wielki stół dębowy pośrodku, tapczan łosiową skórą przykryty. Przy jednéj ścianie znajdował się sprzęt dziwaczny, niby kantorek, niby szafa. Widocznie z późniejszych już czasów ów sprzęt pochodził, bo ozdoby jakieś miał na sobie i gęsto poczerniałemi bronzami był okuty.
 Gdym się po téj wielkiéj izbie rozglądał, wszedł Jojna i przy progu stanął.
 — Może teraz wielmożny pan jedno słowo posłucha — rzekł.
 — Owszem, słucham, co powiecie, siądźcie, proszę.
 — Jest miejsce, gdzie pasuje siedziéć, jest miejsce, gdzie pasuje stoić — odrzekł żyd z powagą — w tém miejscu mnie pasuje stoić, to ja będę stojał.
 — Jak wasza wola — ja proszę.
 — Słucham wielmożnego pana... W tym ro-