Strona:Klemens Junosza - Obrazki szare.djvu/70

— 62 —

 — Może być!...
 — Powtóre, a co w moich oczach znaczy najwięcéj, pochodzi z rodziny obywatelskiéj.
 — No...
 — Mój Leonie, przeczuwam, że chcesz się wyrwać z jakąś uwagą, a ja tego nie lubię... twoje demagogiczne przekonania schowaj gdzie pod ziemię i w mojéj obecności nie popisuj się niemi. Obecnie zwłaszcza, mógłbyś ich nie pokazywać nikomu.
 — Przecież nic nie mówię...
 — Ale myślisz... to na jedno wychodzi!
 — Nie, Andziu!
 — Nie protestuj, proszę, znam cię dobrze. Wiem, że udajesz białego, ale w gruncie rzeczy jesteś czerwony, a ja nie chcę, żebyś takim był.
 — Przecież gdybym był taki, jak mówisz, nie ożeniłbym się z tobą... jesteś arystokratka.
 — O, to nie dowód, mój panie. Wszyscy jesteście jednakowi, boście wszyscy mężczyzni. Potomek Bayarda zajrzy w oczy lada chłopce, byle tylko była piękna — a najczerwieńszy demagog padnie do nóg księżniczce... żeby go tylko chciała...
 — Ależ, droga Andziu...
 — Oh! nie przerywaj, o to nie ma sporu, pod tym względem nie może być dwóch zdań.
 Gdy tak państwo Leonowie rozmawiali ze sobą. Zosia ukończywszy lekcye, zamknęła się w swym pokoiku, aby odpocząć trochę i zanim poproszą do