Strona:Klemens Junosza - Pan sędzia.djvu/37

— 29 —

wając się z ławki, — to niepodobieństwo! to nie może być!!
 — Niestety... kochany doktorze! to fakt... przed godziną otrzymałem o tem wiadomość od wójta. Dziś rano jeszcze był na folwarku, wydawał ludziom dyspozycye... wybierał się w pole. Później zamknął się w swoim pokoju — i... niezadługo usłyszano wystrzał... Ludzie zbiegli, się wyłamali drzwi... już nie żył. Wpakował sobie w usta dwa naboje loftek.
 — Straszna rzecz; straszna rzecz... — powtarzał doktór któżby się spodziewał?
 — Wójt sam przyjechał z tą wiadomością. Powiadam ci doktorze, — że z płaczem opowiadał szczegóły tej katastrofy...
 — Co za powód? co za przyczyna tak rozpaczliwego kroku?
 — Zapewne wykryjemy to na śledztwie; podobno zostawił jakieś listy...
 — Żony muszą pilnować, żeby sobie także nie odebrała życia, — wtrącił podpisarz.
 — Możeby lepiej zaraz pojechać, — rzekł doktór, — być może że nieszczęśliwej kobiecie pomoc potrzebna?
 — Nie; — pojedziemy jutro. Ta biedaczka ma już jaką taką opiekę. Mówił mi wójt że zaraz po wypadku, o niczem nie wiedząc, nadjechał sąsiad nieboszczyka, Zawalski z Woli, i zajął się nieszczęśliwą — dzieci odesłał do siebie do domu, sprowadził lekarza...
 — Dla czegóż po mnie nie posłał?
 — Bliżej miał po tamtego. Straszne rzeczy!.. doprawdy straszne rzeczy!.. Ona nietęgiego zdrowia, dwoje dzieci... bez zasobu, bez funduszu.
 — I podobno massa długów, — wtrącił podpisarz.
 — Rzeczywiście.