Strona:Klemens Junosza - Pan sędzia.djvu/55

— 47 —

 — I cóż tam w nich jest?
 — Tam wszystko stoi; nie ma take rzecz żeby o niej nie stojało. Naprzykład taki człowiek co sobie zabije przed długami, to myśli co już nie będzie płacił.
 — Bo pewnie że nie zapłaci... co mówię pewnie! jak dwa a dwa cztery tak nie zapłaci.
 — Widzi pan — a u nas stoi że zapłaci.
 — A to jakim sposobem?
 — Bardzo prostym sposobem, proszę pana aptekarza, taki człowiek po śmierci musi się obrócić w konia i póty wozić wodę, drzewo, ciężary, póki długu nie odrobi. Może się też obrócić w kurę... i... albo ja wiem w co on się może nie obrócić?
 — No patrzaj-że Szulimku, ja nic o tem nie wiedziałem!
 — Zkąd pan aptekarz mógłby wiedzieć o wszystkich interesach, co gdzie w jakie księgi stoi?
 — Ślicznie mówisz, co mówię ślicznie! jak Cyceron! Ja nie mogę wiedzieć o wszystkich interesach i dla tego chciałbym pomówić z tobą o jednym...
 — O co?
 — Wiesz że nowy doktór już jedzie?
 — Ny — niech un sobie jedzie... kto jemu przeszkadza?
 — Otóż widzisz kochany Szulimku, nietylko że mu nie należy przeszkadzać — ale przeciwnie, trzeba mu dopomagać, co mówię dopomagać! dogadzać...
 — Z jakim sposobem ja mam jemu dogadzać? — zapytał Szulim.
 — Już ty wiesz najlepiej i pytasz się tylko tak sobie, aby się pytać. Przecież nie jesteś w ciemię bity.
 — Za co ja mam być bity? pfe! niech pan nie mówi takie słowo.
 — Filut jesteś... znam ja ciebie na wylot, co mówię