Strona:Klemens Junosza - Powtórne życie.pdf/186

 — Co pan sobie życzy?
 — A no, kłopot mam, proszę pani mecenesowej. Przed wyjazdem pan mecenas zostawił list i polecił mi go odesłać, a ja nie mam pojęcia gdzie ta pani mieszka? Może pani mecenasowa ją zna.
 — Wdówka szepnęła pani Waleryi do ucha.
 — Bóg go nam zsyła, co to za jegomość?
 — Dependent męża.
 — Zatrzymaj że go koniecznie.. musimy przeczytać ten list.
 — Dobrze panie Pędzikiewicz, rzekła pani Walerya głośno: każ pan przynieść światło i pokaż ten list, może z treści domyślę się.
 — Owszem, pani mecenasowo dobrodziejko, zaraz w tej chwileczce, nie zapieczętowany, list jest osobno, koperta zaś też osobno. Tylko adresu brak, niewiadomo ani jaka ulica, ani jaki numer. Pan mecenas to tak zawsze. Panie Pędzikiewicz to, a to, panie Pędzikiewicz, tamto, a owo. Wszystko na gwałt, piorunem w trzech słowach, a przecież Pędzikiewicz nie jest prorokiem żeby mógł zgadnąć gdzie jaka pani mieszka.