Strona:Klemens Junosza - Powtórne życie.pdf/233

 — Nie każdy spacer przyjemny.
 — Skąd wiecie.
 — Widziałem przez okno; z mojego okna wszystko widać. Ciekawym o czem on z wami rozmawiał?
 — O czem on nie rozmawiał? Ciągle pytał, o wszystko pytał, nawet o takie rzeczy, co..
 — On jest bardzo ciekawy.
 — Niech go dyabli wezmą!
 — Jeżeli myślicie, że ja będę miał co przeciwko temu, to popełniacie grubą pomyłkę.
 — Ja wiem, że z was człowiek życzliwy i że w pomyśleniu waszem jest zawsze poczciwa intencya. Pozwólcie mi trochę odpocząć, gdyż czuję się tak zmęczonym, jak gdybym własnoręcznie porąbał furę drzewa, a jak wam wiadomo zapewne zdrowie moje jest delikatne.
 — Owszem odpoczywajcie; co mi to szkodzi? Siedźcie, wzmocnijcie się na siłach. Mój stołek wytrzyma ciężar waszej osoby; to mocny sprzęt, a jest w mojem posiadaniu dawno, nie mogę spamiętać ile lat.
 — O tak! Ty masz bardzo krótką pamięć — wtrąciła ironicznie małżonka Abrama — szczególnie krótką, w razie, gdy trzeba przyznać zasługę moim rodzicom.
 — Aboż co?
 — Jakto co? Nie zaprzeczysz chyba, że