Strona:Klemens Junosza - Powtórne życie.pdf/82

 — Owszem, ten grubas jest paradny...
 — Ach, cóż on mnie obchodzi, ja przedewszystkiem chcę wiedzieć, czy podobała ci się panna?
 — Tak sobie.
 — Cóż to jest tak sobie, to ma znaczyć że brzydka.
 — Nie, owszem przystojna jest nawet.
 — Tylko przystojna; sądziłem, że powiesz piękna, urocza.
 — To rzecz gustu.
 — Według mego zdania, ładniejszej na świecie nie ma, jest to piękność skończona.
 — Przesada, panienka jak tysiąc innych.
 — Więc któraż była ładniejsza? Czy ta mała Zosia, rumieniąca się ciągle, czy może panna Walerja, przypominająca śmierć angielską, czy przysadzista i krępa panna Malwina?
 — Na bezrybiu.
 — A człowieku, dajże pokój.
 — Dla czegoż każesz mi się koniecznie zachwycać twoim ideałem?
 — Bo wart tego.
 — A jakże twoje papiery, Bolesławie, dobrze?
 — Pod jakim względem?
 — No, z panną.