Strona:Klemens Junosza - Przeszkoda.djvu/114

Tymczasem koniska odsapną a my zapalmy papierosy.
 Po upływie kilku minut pan Juljan zaczął bacznie patrzeć w stronę lasu.
 — A kogo tak wyglądasz dobrodzieju.. chyba nie ich?
 — Zdaje mi się, że już jednego widzę, odrzekł młody człowiek.
 — Nie może być.. niepodobieństwo.
 — Ale! oto już drugi i trzeci.. Za chwilę będą przy nas.
 Trzej bracia znaleźli się na szosie.
 — Florek! zawołał pan Stanisław. Co? Jakim sposobem?
 — A no, jak ojciec kochany, widzi.
 — A przeszkoda! a przeszkody?. Ominęliście je chyba, wbrew umowie?.
 — Broń Boże.. my mamy bardzo prosty sposób na przeszkody.. Gdy znajdujemy na drodze płot, przechodzimy przez niego, przenosimy maszynę — i jedziemy dalej.
 Pan Stanisław zaczął się śmiać do rozpuku.
 — Niechże was! — rzekł.. Niechże was! No, kochany panie Juljanie, ścigajże się tu z takimi. Wy zapewne potraficie i przełazić pod przeszkodami.
 — Jeżeli tylko można, to dla czego nie? Taki to dobry sposób jak i inny..