Strona:Klemens Junosza - Przeszkoda.djvu/78

 — I co wy na to powiadacie, Rochu?
 — A no nic, dziwuję się.. ile żem jeszcze nie słyszał, żeby taka rzecz mogła być..
 — Ja to słyszałem..
 — Kiedy? gdzie?
 — Na jarmarku, nasze żydki gadali.. Oni wiedzą, jeżdżą daleko, do samej Warszawy, po towary.. Różne rzeczy widują i taką widzieli.. Opowiadali.. ja trochę wierzyłem, trochę nie wierzyłem.. Dopiero teraz, kiedym zobaczył własnemi oczami, wiecie Rochu, przeszedł mi taki mróz po plecach, jak gdyby teraz była najstraszniejsza zima.
 — A to dla czego?
 — Dlaczego? Ja się boję.
 — Boisz się — a cóż ci to przeszkadza?
 — Z takiego interesu nigdy dobrego nic nie ma.
 — Nie rozumiem do czego te słowa zmierzają.
 — To jest nieczysta rzecz.
 — Niby to tak.. Wiadomo, że nieczysta siła w tem siedzi, ale kto jest sprawiedliwy i w Boga wierzy, to djabeł do niego przystępu nie ma.
 — Ja wiem, moi kochani, ja to dobrze wiem, tylko od każdej takiej rzeczy co jest dziwna, niepodobna do dawnego obyczaju i bardzo przemądrowana — ludziom krzywda jest.
 — Niby jak?
 — Wymyślili kolej żelazną — żeby zniszczyć żydowskich furmanów; wymyślili telegraf, żeby