Strona:Klemens Junosza - Przy kominku.djvu/14

 — Jeden z moich przyjaciół, który ożenił się przed dwoma laty, stara się obecnie o rozwód...
 — Ach, cóż to znaczy! Wyjątek nie stanowi reguły. Odpowiedz na moje pytanie — czy masz co przeciw małżeństwu wogóle?
 — Inny znów mój przyjaciel, ożeniony dopiero przed rokiem, ucieka z domu.
 — Mój kochany, jeżeli życzysz sobie rozmawiać ze mną, to proszę, rozmawiaj porządnie i logicznie. Nic a nic nie obchodzą mnie twoi przyjaciele, pytam o zasadę. Czy uznajesz, że małżeństwo godne jest potępienia?
 — Nie.
 — Czy przyznajesz, że rodzina ma prawo bytu?
 — Zapewne.
 — Czy nareszcie osobiście, ty, jako jednostka, wolałbyś być szczęśliwym, czy nieszczęśliwym?
 — Cóż za pytanie!
 — W takim razie dlaczego się nie żenisz?
 — Nie miałem szczęścia zakochać się aż dotychczas...
 Stryjenka wybuchnęła śmiechem, a po chwili rzekła poważnie:
 — Od dnia dzisiejszego za cztery tygodnie będziesz zakochany po uszy.
 — Bardzo wątpię.
 — A ja nie. Chyba że zamkniesz się w domu i przez cztery tygodnie nie pokażesz się na świat.
 — Przeciwnie, kochana stryjenko, chcę dać dowód odwagi i gotów jestem narazić się na niebezpieczeństwo.