Strona:Klemens Junosza - Przy kominku.djvu/18

 — Trzymam się ściśle umowy.
 — To postaci rzeczy nie zmienia, ponieważ niewiadomo która z nich stanie się niebezpieczną dla spokoju twego serca.
 — A jeżeli obie?
 — Z równą racyą mogłabym i ja powiedzieć: a jeżeli żadna z nich?
 — Ale stryjenka o to się nie obawia.
 — Bynajmniej, ja zawsze jestem pewna swego. W jednej z nich musisz się zakochać.
 — Ta pewność stryjenki przeraża mnie!
 — Nie lękaj się, wszystko będzie dobrze. Starsza, Krystyna, ma lat... czekaj-no, niech sobie przypomnę... Zapewne ze dwadzieścia; młodsza zaś, Joasia, niedawno powróciła z pensyi.
 — Podobno takie właśnie są najniebezpieczniejsze.
 — Zobaczysz. Obiedwie, chociaż rodzone siostry, wcale nie są podobne jedna do drugiej. Zupełnie odmienne typy, kontrasty. Starsza wysmukła, brunetka, o dużych czarnych oczach; młodsza blondynka, dość szczupła, niewielkiego wzrostu, oczy barwy chabru.
 — Domyślam się. Pierwsza wygląda jak bohaterka z tragedyi, druga niby rozmarzona pasterka z sielanki.
 — Nie. Domyślność twoja nie jest tak fenomenalna, jak ci się zdaje.
 — Dlaczego?
 — Bo nie odgadłeś prawdy. Krysia odziedziczyła charakter i temperament matki, Joasia w ojca się wdała. Pierwsza jest cicha, nadzwyczaj łagodna,