Strona:Klemens Junosza - Przy kominku.djvu/251

 — Nie będzie, już tu raniutko był cygan o deski na trumnę prosić... dałem desek, a ekonom zawiadomił wójta; cygan kilka tygodni już chorował podobno, więc kwestyi z pogrzebem nie będzie.
 Powiedziawszy to, dziedzic zwrócił się do ekonoma i dyspozycye jakieś mu dawał, Ludwik zaś stał wciąż przy drzwiach, przestępując z nogi na nogę.
 Nie uszło to uwagi dziedzica.
 — Ty masz do mnie jakiś interes, Ludwiku?...
 — Niby, proszę wielmożnego pana — rzekł nieśmiało.
 — No mów, czegóż się wstydzisz?
 — Wielmożny panie, to jest taka rzecz, którą tylko w cztery oczy powiedzieć mogę.
 Dziedzic spojrzał na niego z pewnem zdziwieniem, odesłał ekonoma i karbowego, żydom kazał przyjść trochę później, a zasunąwszy w drzwiach zasówkę, usiadł w fotelu i rzekł:
 — No, jesteśmy teraz w cztery oczy, mój Ludwiku.
 Gajowy zbliżył się i półgłosem opowiadać zaczął przygody nocy ubiegłej, wyznanie cygana, historyę pożaru, ukradzenie dziecka; opowiadał to, nie pominąwszy żadnego szczegółu, a dziedzic słuchał uważnie, z wrastającem ciągle zajęciem. Nareszcie w konkluzyi Ludwik rzekł:
 — Proszę wielmożnego pana, miarkując po czasie, kiedy to się stało i kiedy to wielmożny pan tego dzika zabił, to owo ukradzione dziecko pewnikiem nie będzie insze, ino moja Hania sierotka.
 — Czarna Hania?...