Strona:Klemens Junosza - Przy kominku.djvu/285

 Jankiel myślał i myślał, nareszcie zawołał mnie i rzekł:
 — Słuchaj mały, możebyś ty mi przyniósł wódki za tę fałszywą dziesiątkę?..
 — Za co nie?
 — Ja tobie za to dam kawałek bułki.
 — Nie potrzebuję bułki, tylko zarobku; rebe sam powiedział, że każdy finansowy interes powinien dać zysk...
 — W czem ty widzisz finansowy interes? Ciebie posyłają, to jest, co najwyżej, interes posłańcowy.
 — Ja chcę zarobić...
 — Ile chcesz?
 — Całą, prawdziwą dziesiątkę!
 Wszyscy zaczęli się śmiać, nawet stary Jankiel też.
 — No, no — powiada. — mój Szmulku, ty jesteś bardzo pażerny... Ja tobie nie dam dziesiątki, choćbym nawet miał...
 — Ja nie chcę od was, ja ją sobie sam wyspekuluję.
 — No, no — powiedział Jankiel — idź, przynieś wódki za fałszywą dziesiątkę, a jeżeli potrafisz zyskać na tym interesie prawdziwą dziesiątkę, to twoja głowa będzie warta ozłocenia...
 Pobiegłem na miasto i za mały kwadrans byłem z powrotem.
 Cały cheder rzucił się do mnie.
 — Co jest? co jest? — wołali. — Masz wódkę? Pokaż wódkę! Masz pieniądze? Pokaż pieniądze!