Strona:Klemens Junosza - Suma na Kocimbrodzie.djvu/16

piorunem. Na obiad, ma się rozumieć, do mnie. Moje kobiety będą ci bardzo rade.
 Zaczęli rozmawiać o nowinach chwili, o stosunkach towarzyskich miasta i okolicy, o wspólnych znajomych. Dym cygar ich otoczył, a pogawędka tak zajęła, że nie słyszeli nawet, jak Korkiewicz wsunął się po cichu do kancelaryi.
 — Nic podobnego niema, panie mecenasie — rzekł. — Taka nomenklatura w naszej gubernii nie istnieje. Kocibród! także jakaś nazwa, z piekła rodem...
 — Ja o podobnej nie słyszałem — rzekł adwokat.
 — Ja także nie — dorzucił dependent, — ale spotkałem takiego, który coś wie.
 — No, no... któż to?
 — Właśnie był w hypotece Szmul Gleich, zna go pan mecenas, ten aferzysta... Otóż on mówi, że coś sobie przypomina; tylko, że akurat nie miał czasu, śpieszył się gdzieś, ale przyrzekł mi, że przypomni sobie i da znać.
 — O co to idzie? — zapytał klient.
 — Żądają ode mnie informacyi o sumie na Kocimbrodzie; tymczasem u nas takiego majątku niema. List jest z Warszawy.