Strona:Klemens Junosza - Suma na Kocimbrodzie.djvu/41

darzy i zabrał się do nastawiania blaszanego samowarka.
 — Pan Korkiewicz znowuż dziś sobie bułek nie przyniósł — zauważyła szewcowa.
 — Mam jeszcze kawałek chleba.
 — Widziałam, widziałam; zeschły i twardy jak kość. Wstydziłby się pan tak sobie żałować...
 — Zbytku nie lubię... Niech-no mi kochany pan majster użyczy szczotek i odrobinę szuwaksu... oczyszczę sobie buty.
 — Przecież dziś mamy wtorek, do niedzieli jeszcze daleko... skądże taka, na ten przykład, parada?
 — Dla porządku.
 — Akurat! — odezwała się majstrowa — pan Korkiewicz porządek lubi! Insza to przyczyna.
 — Może tak, może nie... ale o użyczenie szczotek pokornie proszę. Nie ubędzie wam.
 — Ależ owszem, owszem! — rzekł szewc. — Wie pan, że jestem człowiek szczery i gdy mogę komu dogodzić, to bez gadania biorę i dogadzam Chłopiec panu buty wyczyści