Strona:Klemens Junosza - Suma na Kocimbrodzie.djvu/97

nienie prośby samotnej i bezbronnej pustelnicy, kreślę się z najgłębszym szacunkiem etc.»
 List był zamknięty w różowej kopercie z wyobrażeniem zająca i z daleka pachniał paczulą.
 Trzeba zdarzenia, że w chwili, kiedy go przyniesiono, w kancelaryi znajdował się mecenas. Dostrzegł różową kopertę i poczuł zapach perfum.
 Korkiewicz przeczytał liścik i szybko schował go do kieszeni swego wytartego tużurku.
 — Co to, masz list? — zapytał z ironicznym uśmiechem Szperalski.
 — A tak, panie mecenasie, list... rzeczywiście... tak... list. Nic ważnego.
 — Wolno wiedzieć, od kogo?
 — To, panie mecenasie, od pewnego żyda. Prosił, żebym się postarał o wypis z jednego tam aktu... i oto piłuje mnie, bestya, o pośpiech... a ja nie jestem bardzo czasowy.
 — Szczególny żyd! pisze na różowym papierze i perfumuje listy paczulą.
 — Istotnie?! Ja nic nie czuję, panie mecenasie.
 Szperalski śmiechem wybuchnął.