Strona:Klemens Junosza - Synowie pana Marcina.djvu/149

na wacie w pudełeczku i za szkłem, ale ja się nie daję... jabym rada biegać, gonić się, tańczyć...
 — Możemy to dziś urządzić...
 — Naprawdę?
 — Spodziewam się gości, poznasz dwóch młodzieńców, bardzo szykownych... Ostrożnie z serduszkiem.
 — A na cóż ta ostrożność?
 — Może je kto zabrać...
 Panna Wiktorya rozśmiała się.
 — Jeżeli mi się ktoś podoba, to niech zabiera...
 — Oto jest rozumne zdanie... Podobasz mi się za to. Idzie i Helenka...
 — Co za wspaniały bukiet!
 — To na dzień dobry, dla ciebie — rzekła panna Helena.
 — Dziękuję serdecznie, dziękuję! Jestem zachwycona Wolą i życiem tutejszem, istny sen na kwiatach...
 — Przyjedź do nas podczas zimy, gdy śnieg grubą warstwą wszystko dokoła zaściele, a będziesz miała o wsi inne wyobrażenie. Nie chciałabyś pozostać tu za wszystkie skarby świata...
 — A przecież wy mieszkacie...
 — To co innego, my jesteśmy przyzwyczajone.
 — Panienki — wtrąciła pani Felicya — gawędźcie sobie, a ja pójdę przywitać ciocię...