Strona:Klemens Junosza - Syzyf.pdf/100

 — O, wasz Wojtek na wszystkie cztery nogi kuty.
 — A jeno! ale co strachu miał, to miał; powiada: Tatulu, drugi raz nie pojadę ja w jego łąki, chyba, że noc będzie całkiem ciemna i deszczowa.
 — Dojrzy on i w nocy! Pamiętacie, jak Maćka Gdułę pojmał? ciemność była taka, choć oczy wykol, a dla tego wypatrzył.
 — Ha, ale z fornalami był, nie sam.
 — Jużci on napewno wtedy szedł, wiedział, że go złapie. Okrutnie swego pilnuje; z lasu, to nawet patyka trudno ściągnąć. Jeśli czasem się chlaśnie chojaczka, albo dąbek, to w innej stronie, u niego nic.
 — Gajowych ma zawziętych.
 — Nie byliby oni tacy, żeby ich nie pilnował. Wiadomość, jaki pan, taki kram. Dziwu nie ma, że za swojem obstaje, powiadają przecie, że kijem tego, co nie pilnuje swego.
 — Toć prawda, ale zawdy po ludziach bywa inaczej. Panowie śpią, nie latają po nocach.
 — A wy to, kumie, nie wstajecie no-