Strona:Klemens Junosza - Syzyf.pdf/196

 — Umyślnie do was...
 — Doskonale, gdzież to zapisać? Na palcach można policzyć twoje u nas wizyty, doktorze.
 — Nie moja wina, że nie chorujecie — odrzekł Ditto.
 — Wiesz pan, że nie o takich wizytach mówię. Ile razy konie posłać po pana, gdy potrzeba zachodzi, natychmiast śpieszysz, nie dasz na siebie długo czekać, lecz rzadko nas odwiedzasz jako gość.
 — To już wina mego zawodu, kochany panie Janie, nie zawsze mogę czasem swym rozporządzać. Cóż słychać u was, zdrowiście?
 — Zdrowi, matka trochę niedomaga, ale to w jej wieku rzecz zwyczajna, lada co staruszce zaszkodzi. Zresztą, wszystko po dawnemu.
 — Czy dawno wyszedłeś z domu, panie Janie?
 — Po obiedzie.
 — Więc nie wiesz, czy jest kto u was?
 — Któżby miał być?
 — No, nie wiem, tak się tylko pytam, przez ciekawość, może kto z sąsiadów?