Strona:Klemens Junosza - Syzyf.pdf/237

wa przyszłości... a zkąd na to wziąć, zkąd dostać?
 Maneles już od roku o lesie zagaduje. Chłopi ułożyli się o służebności, dostali co swoje, sprzedaży nic na przeszkodzie nie stoi.
 — No, i na co pan to drzewo trzyma? — pyta Maneles, — co panu po tem?
 — Nie może być majątek bez lasu...
 — Przecież ja go całego nie wezmę, zostanie panu co drobniejsze drzewo, zostaną wierzchy.
 — Cóż mi ztąd?
 — Zapewnić mogę, że opału pan kupować nie będzie.
 — To nie wiadomo.
 — Wiadomo, panie, wystarczy... Niech się pan nie certuje, tak czy tak, ten las sprzedać pan musi.
 — Któż to powiedział?
 — Ja mówię.
 — Zobaczymy.
 — W każdym razie, ja się pamięci polecam...
 Pan Jan w myśli polecił swego opiekuna i doradcę piekłu, a głośno odpowiedział, że nie ma nic pilnego. Las nie ucieknie.