Strona:Klemens Junosza - Syzyf.pdf/71

 Doktór udał, że nie słyszy, i zaczął bardzo starannie strząsać popiół z cygara.
 — Doktorze — powtórzył pan Jan, — wspomniałem o młodej wdówce...
 — A tak, słyszałem, słyszałem, w samej rzeczy, tak sobie, miła kobiecinka...
 — To mało powiedziane. Uroda, wykształcenie, majątek niewielki, ale na co panu majątek? masz z czego żyć.
 — Zapewne, głodu nie doznaję, pieniędzy od nikogo nie pożyczam.
 — Ja słyszałem, że pani Malwina ma zamiar Giez sprzedać i wyprowadzić się do Warszawy; mojem zdaniem, zrobiłaby bardzo rozumnie, bo sama z gospodarstwem rady sobie nie da. Mówiono mi, że stara się o kupców i że, w niedługim czasie, mieć ich będzie.
 — Zkąd pan to wiesz?! — zapytał doktór.
 — Wszyscy w okolicy tak mówią, i ja pochwalam jej zamiar. Kobieta młoda, czego się ma na wsi więzić? W Warszawie będzie się bawiła, za mąż wyjdzie.
 — Dajże pan pokój! po co ma ztąd wyjeżdżać? po co wychodzić za mąż? do czego to podobne!