Strona:Klemens Junosza - Syzyf.pdf/80

córki, a wnuczki delikatne także, dają lekarzowi niemałą praktykę.
 Jednego dnia, wezwano doktora do starego, prosząc o pośpiech i mówiąc, że bardzo jest z nim źle. Doktór przyzwyczajony był do takich alarmów, ale poszedł natychmiast. Zastał chorego siedzącego w fotelu; był czerwony i z trudnością oddychał.
 — Co to panu? — zapytał Ditto, ujmując go za rękę, by puls zbadać.
 — Źle — odrzekł Maneles — bardzo źle.
 — Ale cóż właściwie? co panu dolega? co boli?
 — Wszystko, panie, a to najbardziej, że dziś jajko chce być mądrzejsze od kury... to mnie najbardziej boli, to, panie doktorze...
 — Nie rozumiem...
 — Prosty jest interes, panie, mnie gniew szkodzi — a ja byłem przymuszony, musiałem się na tego smarkacza rozgniewać.
 — Na kogo?
 — No, na Abrama, na mego syna. Wyobraź pan sobie, tu dziś przyjeżdżał ten młody szlachcic ze Stawisk.