Strona:Klemens Junosza - Wdowa z placem.djvu/120

— 116 —

 — Ojciec?
 — No tak, tak, paniczu. Za tobą przemawia majątek twego ojca, który kiedyś, po jego śmierci, dostaniesz i ma się rozumieć najakuratniej go puścisz...
 — Może i nie!
 — O, znam ja się, kochaneczku, puścisz, a w najlepszym razie nic nie przyrobisz; za tobą przemawia stanowisko twego ojca, tobą kieruje jego doświadczenie...
 — To prawda, lecz...
 — Nie lecz, paniczu, zaraz cię przekonam. Obecnie starasz się o rękę pięknej kobiety i czekasz okazyi... Otóż w to wdaje się ojciec i powiada: nie potrzeba okazyi, obejdzie się bez okazyi...
 — Więc jakże?
 — A no tak... synalek nieśmiały, niedołęga, trzech słów zliczyć nie umie... oświadczyć się nie potrafi...
 — No, przecież...
 — Więc ja się oświadczę za ciebie!
 — Ojciec by to zrobił?!... — zawołał młody człowiek, zdumiony i zachwycony tą myślą.
 — Ponieważ ty sam nie potrafisz, więc zrobię; naturalnie o tyle, o ile mnie do tego upoważnisz...