Strona:Klemens Junosza - Wdowa z placem.djvu/54

— 50 —

 — Dla twego dobra, młodziku... tak, dla twego dobra.
 — Dziękuję ojcu bardzo i proszę spocznijmy; ojciec się zmęczył. Zdaje się, że tu jest jakaś znośna traktyernia. Niech ojciec pozwoli.
 Weszli do restauracyi i powitano ich głośnym okrzykiem.
 — A pan Antoni i z synem! Proszę!
 — A cóż tu robicie?
 — A no, interes... Chodziliśmy oglądać...
 — Place?
 — Zkądże znów?! Ktoby w dzisiejszych biednych czasach miał kapitały na place?! Mówiono nam, że trafia się okazyjnie partya suchych desek do sprzedania, ale próżna fatyga, bo już ktoś kupił...
 — Proszę! No, ma się rozumieć, na suche deski amatorów nie brak, a jeżeli tanio...
 — Podobno bardzo tanio. Szkoda! A panów co przypędziło w te strony?
 — A różne potrzeby...
 — Place?
 — Ale co znowuż... Ja pieniędzy szukałem; jest tu jakiś jegomość, ogłaszał, że szuka lokacyi... ale już nie ma... Także zaraz schwycili.
 — Uważam, że w ogóle interesa ożywiły się teraz, — odezwał się milczący dotąd jegomość. — Od czasu pogrzebu nieboszczyka Ja-