Strona:Klemens Junosza - Wilki i inne szkice i obrazki.djvu/113

TAJEMNICZY CZŁOWIEK.

103

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 Raz z wielką nieśmiałością i zakłopotaniem przyszedł do niego wieśniak, a miętosząc w ręku czapkę i przestępując z nogi na nogę, jąkał:

— Chciałem wielmożnego pana prosić, żeby mi pan zrobił ksiązkę pscelną...

 — Chciałem wielmożnego pana prosić, żeby mi pan zrobił książkę pscelną...
 — Jaką? pszczelną?
 — Niby... bo to powiadali, że są na świecie takie książki, co cały obychód kiele pscołów pokazują.
 — To wam prawdę mówili, — takie książki są; a umiecie czytać?
 — Toć krzynkę umiem i według tego chciałem prosić, żeby mi wielmożny pan taką książkę zrobił.
 — Kiedy ja, mój bracie, książek nie robię.
 Chłop się uśmiechnął złośliwie.