Strona:Klemens Junosza - Wilki i inne szkice i obrazki.djvu/128

118

KLEMENS JUNOSZA

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 — A z tym, co w onym domu siedział... pokutują oba biedaki.
 Masz tobie! upiorem został za życia.
 Wśród gruzu bieliła się jakaś kartka, dobrze już przez deszcz spłukana.
 Podniosłem ją; było to pismo mego kolegi.
 ... „Biedny ludu, — kiedyż książka przestanie być dla ciebie niezrozumiałą zagadką?...”