Strona:Klemens Junosza - Willa pana regenta.djvu/115

bądźmy zawsze, jak dobrzy koledzy, jak bracia... Zgoda?
 — Zgoda.
 — Co się tycze moich teoryi, mówię o nich, ale nie narzucam nikomu; w moich oczach są one dobre, w twoich mogą być złe, niedorzeczne, głupie nawet, ale trzeba szanować dobrą wiarę. Czyż nie tak?
 — Zapewne, ale w mojem zmartwieniu...
 — Rady szukasz?...
 — Właśnie.
 — Bardzo dobrze; moja uwaga ci się nie podobała... niech tak będzie, ale uwaga a rada, to zupełnie co innego... Ja przecież jeszcze nic nie radziłem, nie zoryentowałem się dokładnie w sytuacyi.. Zresztą, kochany Gorgoniuszu, co to za rada we dwóch!...
 — A owszem: dwaj przyjaciele.
 — Przepraszam cię, takie ważne sprawy powinny być sądzone kolegialnie... uważasz: kolegialnie.
 — Rozumiem.
 — Najmniej we trzech, a jeszcze lepiej w pięciu; wtedy sama większość głosów już jest poważną wskazówką; wtedy można wybrać kogoś na superarbitra... Niema potrzeby tłómaczyć ci...
 — Oczywiście myśl niezła, ale jak to urządzić? kogo zaprosić?
 — Ja urządzę... Zaproszę kilku najpoważniejszych naszych przyjaciół na winta...