Strona:Klemens Junosza - Willa pana regenta.djvu/212

wczoraj; list otrzymałem, a za pamięć i wiadomości dziękuję.
 — Bardzo długo bawiłeś na wsi, kochany regencie. Musiałeś się też i wynudzić śmiertelnie...
 — Przeciwnie, przepędzałem czas doskonale.
 — Wyobrażam sobie, żeś godnie podtrzymywał na zapadłej prowincyi sławę naszych winciarzy i w kozi róg zapędziłeś zaściankowych fuszerów, chociaż, co prawda, takie łatwe zwycięstwa nie sprawiają szczególnej satysfakcyi.
 — Nie grałem wcale.
 — Czy może być?!
 — Na seryo.
 — Jabym nie wytrzymał. Gdyby nie było partnerów, nauczyłbym grać wszystkich domowników, chociaż i tego nie potrzeba, bo niema przecież tak zapadłego kąta w kraju, żeby się nie znalazł sąsiad, doktor, aptekarz, ksiądz...
 — Zapewne, ale mi o to; wcale nie chodziło przeważnie przepędzałem czas na świeżem powietrzu, chodziłem dużo, polowałem...
 — Polowałeś? proszę! Nie wiedziałem, że jesteś myśliwy.
 — Pokazuje się, że mam talent wrodzony; zabiłem moc kaczek...
 — Dzikich?!
 — Oczywiście... Któżby do swojskich strzelał?
 — Pyszne jedzenie kaczka; bardzo lubię. Na śniadanie mogę zjeść jedną, na obiad dwie. W grun-