Strona:Klemens Junosza - Willa pana regenta.djvu/245

i wybrany swojem postępowaniem daje do myślenia.
 Co zamierza? do czego dąży? z jakiej racyi pozbywa się mienia, do którego doszedł tak szczęśliwie?
 Gdyby pan Gorgoniusz był zdrów zupełnie i mógł do miasta pojechać, znalazłby tam prawdopodobnie odpowiedź na pytania, które sobie w myśli zadawał, i zarazem wyjaśnienie wątpliwości, lecz bał się zimna i nie chciał się narażać na poważniejszą chorobę.
 Z wielką też niecierpliwością oczekiwał powrotu córki, a więc o piątej wieczorem, zaledwie przyjechała i futro z siebie zdjąć zdążyła, wyszedł do niej z zapytaniem:
 — Cóż w mieście?
 — Nic, proszę ojca — odrzekła.
 — Czy nie mówią o czem?
 — Alboż ja wiem? Mówią o różnych rzeczach, tak jak codzień.
 — Mówią, mówią... Alboż kto bywa w waszym zakładzie?
 — O, bardzo proszę! Nasz zakład ma wziętość. Dziś było sześć zdjęć, a po fotografie przychodziło kilkanaście osób. U nas zawsze jest ruch.
 — I nie mówili nic?
 Wanda roześmiała się.
 — Owszem, mówili. Jedni chwalili fotografie, drudzy, a zwłaszcza drugie, dowodziły, że wydają się znacznie starsze i brzydsze, niż w rzeczywis-