Strona:Klemens Junosza - Willa pana regenta.djvu/246

tości... Byli tacy, którym cena wydawała się za wysoka, jak zwykle w zakładzie. Nasza publiczność lubi grymasić.
 — A nie opowiadali nic?
 — Nie rozumiem zapytania.
 — To jest... widzisz... właściwie nie o to mi idzie. Chciałem wiedzieć, co słychać w mieście...
 — Jak zwykle, ojczulku.
 — Czy nie stało się co niezwykłego?
 — Ależ nic. Nie było ani pożaru, ani trzęsienia ziemi, wieża ratuszowa stoi, jak dawniej, tylko mróz wszystkim dokucza.
 — To szczególne.
 — Mróz?
 — Ależ nie... Nie rozumiesz mnie, Wandziu, Jestem widzisz bo niezdrów trochę, nudzę się sądziłem, że przywieziesz mi z miasto jaką zajmującą wiadomość, żebym się trochę rozerwał.
 — Ach, zapomniałam!
 — Cóż?
 — Był dziś u nas w zakładzie pan Salezy. Zapowiedział najazd.
 — Najazd?
 — Tak się wyraził. Znaczy to, że będziemy mieli dziś gości. Pan Salezy, Kalasanty, oboje państwo Romanowie, a ja na własną rękę odważyłam się zaprosić państwa Feliksów i Anielcię. Zdawało mi się, że właśnie dziś, kiedy ojczulek trochę niedomaga i nudzi się, goście będą pożądani...