Strona:Klemens Junosza - Willa pana regenta.djvu/29

 — Do czego to podobne?! Szanowny kolega Kalasanty nie chce pamiętać o swoim wieku i tuszy, że już nic nie mówię o powadze.
 — Ależ panie Salezy...
 — W każdym razie propozycya dość dziwna. Ciekawym, jak się na to zapatruje regent?
 — Tak, tak — wtrącił Kalasanty, — jak się zapatruje nasz kochany gospodarz? Rozstrzygniemy kwestyę przez głosowanie. Pan Salezy oczywiście, głosuje contra...
 — Naturalnie...
 — Ja pro, a regent?
 — Ja również, cóż mi to szkodzi?
 — Przegłosowany jesteś, panie Salezy!
 — Większością jednego głosu, wielka rzecz!
 — Znajdzie się i drugi — rzekł pan Kalasanty, ujrzawszy zbliżającą się córkę gospodarza. — Panno Wando, prosimy bliżej, jest ważna sprawa. Dla stwierdzenia pewnej teoryi, wnoszę, abyśmy zagrali w piłkę.
 — Panowie?
 — Tak jest, my, to jest: ojczulek pani, pan Salezy i ja. Cóż pani na to?
 — Prześliczna myśl — odpowiedziała, śmiejąc się.
 — A widzisz, panie Salezy, że mamy już większość absolutną, która twoją opozycyę rozbija na proch... Panna Wanda nie odmówi nam zapewne towarzystwa?
 — Do piłki? Doskonale. Ach! jak ja ongi, za