Strona:Klemens Junosza - Wnuczek i inne nowelle i obrazki.djvu/38

— 32 —

 — Jest to dziadek Zosi z Zagórowa, bawi u nich chwilowo. Były nauczyciel, bardzo przyjemny staruszek... może ksiądz wikary przyjedzie.
 — A ten miły pan, o którym pisałaś?
 — Jak mu się podoba. Może przyjeżdżać, może nie przyjeżdżać... wolałabym nawet, żeby sobie oszczędził fatygi.
 — Zawzięta jesteś...
 — Broń Boże, nie znoszę tylko niesłowności i nie lubię oczekiwać...
 — Nie tracę nadziei że się pogodzicie.
 — Nic mi na tem nie zależy...
 — Przypuśćmy... powiedz-no szczerze, czy ty go bardzo kochasz?
 — Ja? skąd takie pytanie. Czy wujaszek co wie?
 — Oczywiście, że wiem.
 — Jakim sposobem?
 — Z twego listu...
 — Przecież ja ani słowa nie wspomniałam.
 — Przeciwnie wspomniałaś aż trzy razy, a zresztą powiedzieli mi twoi rodzice. No, nie rób takiej miny, nie do twarzy ci z nią...
 — Ale bo...
 — Przyjedzie dziś na pewno.
 — Nie pokażę się...
 — Zrobisz jak zechcesz, a teraz spełnij obietnicę... Miałem mieć ciszę...
 — Przed śniadaniem?!
 — Czyż ona bywa tylko po śniadaniu?...