Strona:Klemens Junosza - Wybór pism Tom VII.djvu/13

 — A komu wy służycie? wy służycie Panu Bogu; a komu ja służyłem? ja służyłem także Panu Bogu. Gospodarz ma, nie przymierzając, dwa konie: jeden trochę włogawy, a drugi dychawiczny... to jest para koni! Z jednej ręki mają owies, jeden bat nad niemi. Wy to rozumiecie, Szymonie, wy mądry człowiek... A powiedzcie mi, czy tu i panienka z Zielonki wczoraj była?
 — Nie, panienka nie była...
 — Ja tak sobie sam miarkowałem. On nie lubi z kobietami jeździć... on tu musiał sam być.
 — Co wam tak dziś Zielonka w głowę zajechała? Czy był? czy nie był? Już-to pewnie musicie coś kręcić.
 — Co mam kręcić!! co kręcić!? niech moje wrogi kark skręcą. Ot, tak sobie pytałem; powiedzieliście, że był, niech on sobie był... co mi z tego przyjdzie?
 — Ja powiedziałem, że był?
 — A kto? Powiedzieliście, że bez panienki przyjeżdżał.
 — Nieprawda!
 — Jeśli tak, toście zełgali, Szymonie.
 — Jakżem zełgał, kiedym nic nie powiedział!
 — Nie spodziewałem się po waszej mądrej głowie, że nie rozumiecie takiej prostej rzeczy. Na jednę stronę ja mówiłem, że z Zielonki pan był, a wyście powiedzieli, że to nieprawda; na drugą stronę, ja mówię, żeście zełgali, a wy powiadacie, że to także nieprawda; teraz ja was się spytam: gdzie jest prawda?
 Szymon się zamyślił.