Strona:Klemens Junosza - Wybór pism Tom VII.djvu/163

 — Mój Ali jest łagodny, jak baranek.
 — Nie lubię baranków, które wierzgają i pędzą, jak wicher.
 — Może ciocia wyjdzie z nami do ogrodu; pogoda ładna, przechadzka zrobi cioci dobrze...
 — U ciebie wszystko dobrze, ty tak zawsze; sama wiesz najlepiej, że przy mojej delikatnej kompleksyi ruch mi szkodzi... na serce szczególniej.
 — To możemy pozostać w salonie.
 — O! bardzo proszę, wyjdźcie państwo, jeżeli wolicie, jaz Milusiem usiądę na werandzie; on bardzo lubi świeże powietrze, ten kochany koteczek.
 Ciocia usiadła na werandzie i niebawem przymrużyła oczy; kot, mrucząc, ułożył się na jej kolanach.
 — Chodźmy nad jezioro — rzekła panna Iza.
 Sędzic podał jej rękę. Wsparła się na jego ramieniu i szli tak dość długo pod cieniem świerków i grabów.
 — Dlaczego kazałaś mi pani tak długo czekać na siebie? — spytał z rodzajem wymówki.
 — A dlaczego nie byłeś pan wczoraj?
 — Nie mogłem wydalić się z domu na żaden sposób, matka mnie zatrzymała.
 — Czy zawsze malutki Jaś będzie pod rozkazami swej mamuni?
 — Nie żartuj pani... i tak narażam jej się bardzo, a jednak...
 — Co mam przez to rozumieć?
 — Obowiązki...