Strona:Klemens Junosza - Z Warszawy.djvu/169

werynowa zaprasza, żeby przyjechać jutro na wieczór. Bardzo uprzejmie zaprasza.
 — Gościnna kobiecina.
 — O tak! Znana jest z tego. Będzie ciotka Teresa z panienkami, ciotka Helena, jeszcze kilka osób z sąsiedztwa.
 — Proszę.
 — Pani Sewerynowa lubi się bawić i zdaje mi się, że ma wielką ochotę wydać się za mąż.
 — Dla czegóżby nie. Osoba nie stara i nie szpetna; nawet, jeżeli mam prawdę powiedzieć, przystojna i może się podobać. Słyszałem też, że i majętna przytem.
 — Taki to i majątek.
 — A nie, pan Edward mówił, że majętna, a on się na tem, jak uważam, zna.
 — Temu nie przeczę, że się zna. Sam zrobił dużą fortunę, ale w tym razie może się mylić. Wuj Edward jest to kapitalista.
 — Nie może być!
 — Niech się dziadzio zapyta pierwszego lepszego żyda w okolicy, oni wiedzą bardzo dobrze, jak kto stoi.
 — Dziwi mnie to niezmiernie, Terenia narzeka bezustanku, że dzieci nie miała za co wyedukować, że jej wszystko idzie jak z kamienia.
 — Proszę dziadka — rzekł Wicuś — trzeba się znać