Strona:Klemens Junosza - Z Warszawy.djvu/225

 — Swoją drogą na Lesznie jest dziadzio codziennym gościem.
 — Także nie...
 — Wczoraj dziadzio był.
 — Ale dziś nie.
 — Bo jeszcze czas.
 — Otóż nie i bynajmniej nie mam intencyi tam iść.
 — To doprawdy wielka szkoda.
 — Dla czego?
 — Byłbym dziadkowi towarzyszył.
 — Proszę!
 — Ja w tych dniach zapewne wyjadę, należałoby więc pożegnać panią Wojciechowską i pannę Zofię.
 Pan Dominik nie odpowiedział zaraz, pochylił głowę i laską kreślił po ziemi dziwaczne jakieś figury. Po chwili dopiero zapytał:
 — Więc naprawdę za kilka dni odjeżdżasz?
 — Taki mam zamiar.
 — Ale powiedz szczerze, pod słowem.
 — Słowa na to dawać nie mogę, bo zamiar może się zmienić. Ja tu mam różne interesa w Warszawie.
 — A mówiłeś mi, względem owej dzierżawy, poszukiwania kapitału. Cóż, jesteś bliskim celu przynajmniej?