Strona:Klemens Junosza - Z Warszawy.djvu/93

dla pani nie będzie jak Andrzej, to znawca; toż to cywilista doświadczony, a w najbardziej zaszarganej hypotece widzi wszystko, jak w szklance.
 — Jak kolego?
 — Jak w szklance.
 — Ślicznie powiedziane i obrazowo — a cóż ona na to?
 — Powiadam ci, usta otworzyła, klasnęła w dłonie i mówi: takiego mi właśnie potrzeba, o takim marzyłam od śmierci nieboszczyka, który poczciwy był człowiek, ale w gruncie rzeczy gamoń. Ma się rozumieć, podbijałem jejmości bębenek i wychwalając jeszcze lepiej twoje prawne zdolności i znajomość kodeksu, w czem zresztą nie przesadziłem ani troszeczkę.
 — Pochlebca z kolegi.
 — O, co nie, to nie, mój panie — ale zawsze za sprawiedliwością — i teraz mówię, mój Jędrusiu, jeżeli nie skorzystasz ze sposobności i nie ożenisz się, to bez żadnego komplementu powiem ci, żeś hebes.
 — Ale widzisz...
 — Nic nie widzę, czegóż chcesz?
 — Ja się małżeństwa tego boję.
 — Boisz się?
 — Tak.
 — Ty się boisz, ty, człowiek ustalonych prze-