Strona:Klemens Junosza - Z antropologii wiejskiej (nowa serya).djvu/104

 — Ach! — wołał, — trzymajcie mocno! Wojtka, Fritz trzymaj... trzymaj lotra!
 — Trzymam, — odezwał się Wojtek, — trzymam, choć mi ze dwie garście włosów ze łba wydarł.
 — Łotry! gałgany!... — jęczał jeniec — do kryminału pójdziecie!
 — Tyś już tam nieraz musiał bywać, złodzieju, co do cudzych stajni się dobierasz!
 — Trzymaj! trzymaj dobrze! Bierz-no Frytz rzemień, ręce mu zwiąż z tyłu, a mocno.
 — Panie Balcer, panie Balcer! każ tym łajdakom, niech mnie puszczą.
 — O nein! Nie puść go Wojtek, nie puść Fritz, prowadzić do domu.
 — Ja nie chcę!
 — Poprosić delikatnie; można i trącić, aber kość nie lamać... dziury w glowa nie robić.
 — Panie Balcer, zmiłuj się pan! ja nie jestem złodziej, ja jestem....
 — Pfuj! Kto ty jesteś mój czlowieku, to powiesz do pana wójta, ja nie jestem wójta.... ty byleś w ogroda, ty chcial ukraść mój koń.
 — Panie Balcer! panie Balcer! miej-że pan litość nareszcie.
 Pan Balcer nie chciał słuchać, poszedł naprzód i oddalił się znacznie od młynarczyków, którzy nie mogli pospieszać, prowadząc szarpiącego i szamocącego się zbiega.
 Deszcz nie ustawał, lał ciągle, bez przerwy, zdawało się że nad Biednowolą oberwała się chmura.
 Balcer wszedł do stancyi, zapalił świecę, żonie i dzieciom do drugiej izby kazał wyjść i czekał na przyprowadzenie delikwenta.