| . | . | . | . | . | . | . | . | . |
Czytelnikowi, który nie zna Biednowoli, muszę powiedzieć parę słów o tej wiosce.
Główną jej właściwością jest to, że się niczem osobliwem nie odznacza, różni się zaś od sąsiedniej Chudowoli i poblizkiej Suchowoli jedynie tylko ilością chałup, oraz gniazd bocianich na stodołach.
Biednowola, jak się zapewne czytelnik domyśla, położona jest w środkowej części Europy, nad rzeczką, która się wcale nie nazywa, w blizkości lasu obciążonego służebnościami, określonemi bliżej w odnośnej tabeli likwidacyjnej, oraz w sąsiedztwie wiatraka, należącego do starego Balzera, z urodzenia niemca, a z powołania młynarza...
Zdaleka ani Biednowola, ani przylegające do niej grunta i łąki nie wyglądają wcale malowniczo, i wątpię czy biegły nawet w swoim kunszcie poeta potrafiłby napisać o niej sonet — gdyby zaś malarz chciał ją uwiecznić na płótnie, potrzebowałby użyć tylko moc farby zielonej we wszelkich odcieniach, nieco mniej szaro-popielatej, i odrobinę białej. Gdyby jeszcze potrafił odtworzyć jasne, gorące promienie słoneczne, rzeczułki bezimiennej wody, i hen, hen, czarną ramę lasów w oddali — to już by był bardzo blizki celu.
Wjeżdża się do Biednowoli przez most, który lepiej je-
