Strona:Klemens Junosza - Z antropologii wiejskiej (nowa serya).djvu/179

gwałtownej śmierci, ani otrucia i zaopiniował że babina musiała umrzeć, ponieważ była już niemłoda, wypracowana, licho żywiona. Opisał to bardzo wymownie w protokóle, a sędzia kazał zwłoki pochować.
 Familia Pypciów tryumfowała, a wójt podziwiał w duchu mądrość pani pisarki, która ostrzegła go tak rozumnie, żeby podejrzanych w kij nie wiązać i do kozy nie zamykać.
 Miałżeby się teraz z pyszna!...
 Aczkolwiek śledztwo oczyściło Pypciów z zarzutu i nie znaleziono żadnych poszlak przeciwko nim świadczących, jednak opinia wiejska stanowczo się przeciw nim oświadczała. Ludzie nie ukrywali swej ku nim niechęci i widocznie musieli się dość głośno odzywać, kiedy aż Joel postanowił wdać się w tę sprawę.
 Sam przyszedł, wywołał Florka na dziedziniec i konferować z nim zaczął.
 — Słuchaj-no Florek, panie Florek — ja tobie coś powiem...
 — No?
 — Jest duży interes. Ludzie po wsi o was nie pięknie gadają.
 — Co mają zaś gadać?
 — Według matki. Ja wiem, że to jest nieprawda. Bardzo dobrze wiem, ale... po co oni mają gadać?
 — Ha! przecież nie mogę komu gęby zaszyć... gadają to niech gadają.
 — Ty Florek, nie mów takie słowo. Ludzkie gadanie czasem bywa szkodliwe... a co się tyczy gęby — wiadomo że nie można jej zaszyć, ale jest inny sposób...
 — Jaki?
 — Dobry sposób. Zalać gębę, to nie będzie gadała.