Strona:Klemens Junosza - Z mazurskiej ziemi.djvu/22

 — Aj, Marcinie! kochany Marcinku! panie Marcinie! kiedy wy taki interes zrobili, to nie ostawicie tak próżno moje izbe, nie pójdzieta z suchem gębem spać, ja dziś fundator! słuchajta, ja sam fundator! na moje sumienie.
 — Co tam! przed niewodem ryb nie łapią.
 — Kiedy uni już jest złapione te ryby! Ja wam co powiem, na co tu niewoda? uni jest takie rybe, co ich wzięli na trutkę, uni tera już płyną z brzuchem do góry! a kto chce to ich może złapić z gołem rękiem.
 — Mądry z ciebie rybak, mój Janklu.
 — Ny, na co kura grzebie? ale chodźta do stancye.
 — Cekaj, to jakże ta licytacya?
 — Za dwa tygodnie termin jest.
 — A po co tamten dziś pojechał?
 — To widzita co innego, a to to co innego. Ten pan co jechał, to sobie handluje tylko z ruchomościami, bo un jest sekwestrator, a w trybunale to handlują z nieruchomoszciem. To jest bardzo piękne procedure! Uni zapalają małych świeczków jak na szabas i wołają: kto da więcej? to ja powiadam: »Jankiel Pacanower dwa kopiejki więcej! świeczka zgaśniła i już po szabasu! płacę pieniądzów i siedzę sobie na całe hypotekie, jak turecki król na kanapie.
 — A to ci kumedya!
 — To nie kimedya, to z pełnem giębem wesele! to całe »hasene« jest!