Strona:Klemens Junosza - Z mazurskiej ziemi.djvu/238

wnego, wieszże ty, że łatwiej się obronić przed wilkiem napadającym jawnie, niż przed żmiją, która skrycie przypełznie i ukąsi?...
 Stara panna chciała coś powiedzieć...
 — Nie przerywaj-no! — rzekł niecierpliwie pułkownik — rozumujmy jak się należy... obmyślmy plan kampanii... rozstawmy forpoczty, pikiety, awangardy, ariergardy, korpus główny, rezerwy i posiłki...
 — Na miłość Bożą? — przecież nas tu tylko dwoje...
 — Cicho bądź i nie przeszkadzaj! — In primis, faktem jest, że w Klaruni serduszko się budzi?
 — Hm... być to może...
 — Nienawidzę półsłówek! — odpowiadaj wprost na pytanie: budzi się, albo nie budzi?
 — Zdaje się...
 — Pst!?... czy się budzi, czy nie?
 — No — niech będzie, że się budzi.
 — A wiesz, do czego jest podobne serce takiego dziewczęcia?...
 — Co prawda, nie zastanawiałam się nad tem.
 — To szkoda; — ale ja zastanawiałem się zato i powiem ci: oto serce dziewczęcia podobne jest do uśpionego dziecka. — Skoro się dziecko budzi, otwiera szeroko oczęta — i pierwszy lepszy przedmiot, który zobaczy, bierze w drobne rączki z zachwytem — i cieszy się nim. — Z równą radością chwyci ono kwiat piękny, jak jadowity grzyb