Strona:Klemens Junosza - Z mazurskiej ziemi.djvu/294

 — Wyjechać z Klarunią.
 — Dokąd?
 — Za granicę...
 — Za granicę! kiedy? może zaraz?...
 — Naturalnie że nie zwłócząc, bo to periculum in mora, mościa dobrodziejko.
 — Co też pułkownik mówi? teraz, w same żniwa, kiedy w gospodarstwie robota największa, w folwarku ruch ciągły, tyle ludzi w polu, kiedy właśnie zbiera się owoc całorocznej pracy, pułkownik chce wszystko rzucić i w świat lecieć! ależ na miły Bóg, to niepodobieństwo — to najoczywistsza strata.
 — Pal djabli wszystkie straty, moja siostruniu, — ta dziewczyna nad wszystko mi jest milsza.
 — Ale cóż jej ten wyjazd pomoże?
 — Co pomoże? zabawnaś! toć świata kawał zobaczy: masa wrażeń, widoki nowe, to ją zajmie, rozerwie, każe jej zapomnieć o tej... tej tam lalce starzyńskiej.
 — I czy to już nieodwołalne postanowienie pana pułkownika, nieodwołalne?
 — Zebyś siostruniu nie wiem jak wołała, to już nie odwołasz — wiesz że nie lubię się cofać.
 — A kiedyż ma nastąpić ten nieszczęsny wyjazd?
 — Ten nieszczęśliwy wyjazd nastąpi za trzy dni i proszę cię właśnie, pani siostro, abyś się przez ten czas zajęła przygotowaniem wszelkich fatałaszków, falbanek i innych gałganków, bez których