Strona:Klemens Junosza - Z mazurskiej ziemi.djvu/307

 — A co się tyczy posagu, to wiesz przecie, jest to jedna z bogatszych panien jakie znam. Jej opiekun główny, wuj Hilary, zapisze jej także bezwątpienia i swój własny majątek. Ogółem to co już ma Natalcia i co jeszcze w przyszłości mieć może, stawia ją w rzędzie panien milionowych. Czy słyszysz, Alfredzie... milionowych!!...
 — Słyszę, słyszę.
 — I nic nie mówisz?
 — A cóż mam powiedzieć? — szczęśliwa...
 — Tyle tylko?
 — A cóż więcej?
 Pani Laura utkwiła w niego badawcze spojrzenie.
 — Jednak to projekt już ułożony w rodzinie.
 — Bez mego udziału, co prawda.
 — Ja tu głównie w tym celu zaprosiłam Natalcię...
 Alfred zamilkł.
 Pani zerwała się z krzesła, szybkiemi krokami kilkakrotnie wielki salon przebiegła, nareszcie zatrzymała się tuż przed Alfredem.
 — Słuchaj no — rzekła — czy ty wiesz co to jest miłość?...
 — Coś o tem słyszałem zdaleka...
 — Czy wiesz co to jest to budzące się uczucie serca, które kocha po raz pierwszy, świeżą, niewinną miłością?
 — Któż to tak kocha?
 — Kto?... oto Natalka tak kocha.